Επικοινώνησε ξανά (της Μαρίας Σκαμπαρδώνη)
Επικοινώνησε ξανά,
απαίσια η ζωή μακριά σου.
Αχ, τι δε θα έδινα, έστω και για λίγα μονάχα λεπτά,
να βρισκόμουν ξανά στην αγκαλιά σου.
Το ξέρω πως σου μίλησα σκληρά,
είχες μπει στο αίμα μου και ήθελα να ξεσπάσω.
Αν μπορείς, συγχώρεσε με, ειλικρινά,
προτιμώ τις κακές στιγμές να τις ξεχάσω.
Μικρή είναι τόσο η ζωή,
για να κρατάς κακίες στην ψυχή σου.
Μπορεί ξαφνικά να σταματήσεις και να ζεις,
γιατί να πάρεις λόγια ανείπωτα μαζί σου;
Επικοινώνησε μαζί μου,
ας σπάσει ο πάγος της σιωπής.
Με τη σκέψη αυτή ξυπνάω και κοιμάμαι,
τι θα σου πω και τι θα μου πεις.
Μου λείπει ο ήχος της φωνής σου,
μου λείπει ακόμα και το νεύρο όταν θυμώνει.
Όταν χάνεις κάτι αγαπάς οτιδήποτε,
ακόμα και το γνώρισμα το οποίο σε πληγώνει.
Το χέρι μου ας σφίξει ξανά,
το δικό σου χέρι.
Μονοιασμένοι ας είμαστε, ξανά αγαπημένοι,
ποιος ξέρει η ζωή αύριο τι θα φέρει.
Μέσα σε κακίες και εγωισμούς,
χάνονται σχέσεις ανθρώπινες.
Σκέφτεσαι συνέχεια πότε θα επικοινωνήσει ο άλλος,
αλλά εσύ ποτέ πρώτο βήμα δε θα έδινες.
Επικοινώνησε ξανά,
απαίσια η ζωή μακριά σου.
Αχ, τι δε θα έδινα, έστω και για λίγα μονάχα λεπτά, να βρισκόμουν ξανά στην αγκαλιά σου.
