Η Ελένη των βράχων (του Θανάση Γερμανίδη)
Τ’ όνομά της σκάλισα στα βράχια της Ιόνιας ακτής.
Τελείωνε ο πέμπτος Αύγουστος στο νησί του Αιγαίου (1964-1969)
Μια προσευχή.
Να μην το σβήσει το άγριο κύμα.
Μυστικά τα δάκρυα του αποχωρισμού.
Γίνανε θάλασσα βαθιά.
Ο χρόνος έτρεξε μπροστά.
Δεν γύρισα να ψάξω τη γραφή.
Μου αρκεί η ανάμνηση.
Εκείνου του πρώτου φιλιού.
Φλώρινα 15-8-2020
Υ.Γ1: Αφιερωμένο στους φίλους που ζήσαμε μαζί στο οικοτροφείο Γυμνασιοπαίδων ο «Βασιλεύς Παύλος» στο Αργοστόλι.
Υ.Γ.2: Μου αρκεί να μιλήσω με ένα Άγγελο. Να μου απαντήσει σε πολλά δικά μου «γιατί», παλιά και τωρινά. Να ξελαφρώσει η ψυχή μου.
|
|
