Ποίηση

Το ένα ποίημα είναι λίγο τα πέντε πολλά σε καθημερινή βάση στην άκρη του κονδύλου προεκτάσεις ψυχής έτοιμος να ρίξεις

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Κυριακῇ τοῦ Πάσχα, αὐτὴν τὴν ζωηφόρον Ἀνάστασιν ἑορτάζομεν τοῦ Κυρίου, καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ

Τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ, τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς ᾍδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ, τὰ ἅγια καὶ σωτήρια καὶ φρικτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Πέμπτῃ, οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων, καὶ τῶν

Μεγάλη Παρασκευή σε θυμάμαι να οδεύεις τον δικό σου Γολγοθά. Δακρύζω πάντα τέτοια μέρα. Μόνη σου πήρες την απόφαση Δεν

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τετάρτῃ, τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρῳ Πόρνης γυναικός, μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρὸ

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τρίτῃ, τῆς τῶν δέκα Παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα. Να έχεις όλες

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Δευτέρᾳ, μνείαν ποιούμεθα τοῦ μακαρίου Ἰωσὴφ τοῦ Παγκάλου, καὶ τῆς ὑπὸ τοῦ Κυρίου καταραθείσης καὶ ξηρανθείσης

Ξεκινάς από το τέλος, από το σήμερα και πηγαίνεις πίσω, στο χθες έτσι βλέπεις την διαδρομή να ξανοίγεται μπροστά σου

Εισέρχεται ο Χριστός στην πόλη την Αγία, βασιλικά κι αρχοντικά, με εξουσία και δύναμη, όχι όπως οι κοσμικοί βασιλείς, η

Κι είναι γλυκιά η αμαρτία που σε μεθάει με τον κρασί της που σε μαγεύει με τις σειρήνες της κι

Κάθε αρετή που χωρίζεται από τον Χριστό σκοτώνει, πρώτα εσένα κι έπειτα όποιον σε πλησιάζει. Γίνεται όπλο φονικό που ξεσχίζει,

Δεν με πειράζει αν ο διπλανός μου είναι διαφορετικός. Αν είναι μαύρος ή Μογγόλος. Δεν με πειράζει αν είναι Βούλγαρος,

Σαν εκείνο του ηθοποιού που υποδυόταν τον αυτόχειρα πες και να πεις το ίδιο ψέμα ο διάβολος γέμισε το πιστόλι

Σε είδα τα χείλη σου να σφίγγεις τα νεύρα το σώμα σου να κυριεύουν. Σε είδα στης φαντασίας σου τις

Κάθε τελευταίο μας δημιούργημα νομίζουμε ότι είναι το καλύτερο σε αντίθεση με την πρώτη αγάπη που δεν ξεχνιέται με τίποτε

Τι είναι ο Σταυρός; Η απόφαση να σταυρώσεις το εγώ σου κι ν’ αγαπήσεις σαν μια κάθετη γραμμή τον Θεό

Είναι γιορτή πραγματική, όταν από κοινότυπο επίθετο -Αγαπητή…- γίνεσαι ακριβή μετοχή -Αγαπημένη…- Ίσως και συμμέτοχη σε όσα λαχταράς. Ελπίζοντας αύριο

Αριθμοί με προστιθέμενη αξία εφτάζυμα εφτάψυχα όπως εφτά πλανήτες μικρή και μεγάλη άρκτος προβολή οφθαλμαπάτη άστρων τα εφτά θαύματα του

Πρόσωπο είναι ο Θεός κι όταν μιλάς μ’ Αυτόν, σχετίζεσαι μαζί Του κοινωνείς και ζεις. Δεν είναι πράξη του μυαλού,

Σ’ αυτό το ταξίδι, που λέγεται Μεγάλη Σαρακοστή και καταλήγει στο Πάσχα, καθένας κουβαλά την ταυτότητα του. Ένα κοινό χαρακτηριστικό,

Χωμένος στα κλινοσκεπάσματα βυθισμένος βαθειά στο υποσυνείδητο προσπαθείς να βγάλεις στην επιφάνεια τα αίτια και τις αφορμές

Εκείνο το δειλινό μέσα στην Εδέμ, ακούγεται η φωνή του Θεου, ν’ αναζητά τον Αδάμ. Μα εκείνος κρύβεται στα πιο

Όταν θα έλθεις να κρίνεις τον κόσμο, θα προπορεύεται ο Σταυρός Σου, θ’ έχεις στις παλάμες Σου, τα σημάδια από

Θα ‘ρθει ο καιρός που θα κοιμούμαστε για εξοικονόμηση ενέργειας θα πέφτουμε σε βαθύ ύπνο ώστε να μειώνεται ο βασικός

Δεν ήταν άνδρας ικανός τις πληγές σου για να κλείσει. Να νοιώσει τις φοβίες σου και δυνατά στα δύο του