Ποίηση

Πόσα βιώματα τέλος πάντων υπαρκτά και στην σφαίρα της φαντασίας αποζητάς για να συνεχίσεις να πορεύεσαι και γιατί τάχατες να

Τίτος Πατρίκιος:  «Η ποίηση μπορεί να σε βρει οπουδήποτε. Αρκεί να είσαι σε εγρήγορση. Να μην ξεχνιέσαι…» Κύριε Πατρίκιε, ο

Ένα ταξίδι αυτό αξίζει Με το τρένο να βλέπεις τα δένδρα με χιονισμένο νυφικό Ένα τοπίο αθώο γαληνεύει τη ψυχή

Παλεύεις με τους κτύπους της καρδιάςνα μην ξεφύγει καμιά έκτακτη κολπικήκάθε που σκιρτάς ενσυνείδητα ή ασυναίσθητααπό το πιο σημαντικό έως

Σαν ξεχασμένα ξωτικά του Άϊ Βασίλη αφημένοι στα χιόνια παγωμένοι ζητιανεύουμε αυτή τη λίγη ζεστασιά που περισσεύει χωρίς να μπορούμε

Πολλές οι όψεις της ομορφιάς μια αίσθηση της διαφορετικότητας δείγματα αυτών που ονειρευτήκαμε και ψάχνουμε υποσυνείδητα να βρούμε θέματα φαινομενικά

Κτυπήσανε την πόρτα   μου δύο μικρά παιδιά Να ψάλουνε τα κάλαντα του Άγιου Βασίλη Και ήτανε παγωμένα απ’ τη χειμωνιά

Η αρχή και η εξέλιξη παραμένουν μυστήριο όπως και η χαμένη Ατλαντίδα ένα έλλειμμα στην γνώση του λόγου

Η πέτρα κοφτή Κάθετη στο νερό της λίμνης Αποχρώσεις του γκρίζου Του καφέ, του κίτρινου Σχεδόν απαγορευμένο το κόκκινο Με

Αυγερινός ή αποσπερίτης είναι εκεί, το ίδιο ανάλογα σε ποια φάση βρίσκονται οι τροχιές μας το πιο φωτεινό άστρο

Όχι άλλη ψευτοκάθαρση «όχι άλλο κάρβουνο» ή ξεκαθαρίζεις ή πασαλείφεις ενοχές και ανοχές δεν πάνε πάντα μαζί ούτε «μαζί τα

Λούφα και παραλλαγή σαν τους λαγούς κρυβόμαστε ακίνητοι να μην δίνουμε στόχο την έσχατη στιγμή τρέχουμε να σωθούμε έτσι και

Μέσα στην αδιατάραχτη ησυχία σου μόνο τόσες κάποιες σπίθες ξυπνούν μνήμες θαμμένες αναλαμπές κομμάτια φίλμ που προσπαθείς να κολλήσεις

Στο βιβλίο «Ποίηση του λαού της Παλαιστίνης», υπάρχουν ποιήματα τριών Παλαιστινίων ποιητών. 1. Ταουφίκ Ζαγιάντ (1932-1994). 2. Σαχίμ αλ Κάσερ

Όσο εισχωρείς μικραίνεις μικραίνεις μέχρι που να εξαϋλωθείς να σε χαϊδεύει ο αέρας και να λες

Κομμένος ο καφές κομμένο το ποτό τα σκόρδα και τα καφτερά κομμένα κάθε που έρχεται το φθινόπωρο με ταράζουν το

Οι κερκίδες είναι εκεί παρακολουθείς όποιο θέατρο θέλεις παραστάσεις που σκιαγραφούν τον εαυτό σου κάτω από μια τούμπα σε μυρίστηκαν

Είναι εκείνη που σε νοιάζεται, για εσένα που πονάει. Όταν όλοι σε αφήνουνε μόνο εκείνη σε αγαπάει. Είναι εκείνη που

Ήσουν άνθρωπος κουρασμένος, αναζητούσες στοργή και αποδοχή. Εκεί που έφτασες στο τέλος, είπες μέσα σου να κάνεις μία νέα αρχή.