Ποίηση

Εισέρχεται ο Χριστός στην πόλη την Αγία, βασιλικά κι αρχοντικά, με εξουσία και δύναμη, όχι όπως οι κοσμικοί βασιλείς, η

Κι είναι γλυκιά η αμαρτία που σε μεθάει με τον κρασί της που σε μαγεύει με τις σειρήνες της κι

Κάθε αρετή που χωρίζεται από τον Χριστό σκοτώνει, πρώτα εσένα κι έπειτα όποιον σε πλησιάζει. Γίνεται όπλο φονικό που ξεσχίζει,

Δεν με πειράζει αν ο διπλανός μου είναι διαφορετικός. Αν είναι μαύρος ή Μογγόλος. Δεν με πειράζει αν είναι Βούλγαρος,

Σαν εκείνο του ηθοποιού που υποδυόταν τον αυτόχειρα πες και να πεις το ίδιο ψέμα ο διάβολος γέμισε το πιστόλι

Σε είδα τα χείλη σου να σφίγγεις τα νεύρα το σώμα σου να κυριεύουν. Σε είδα στης φαντασίας σου τις

Κάθε τελευταίο μας δημιούργημα νομίζουμε ότι είναι το καλύτερο σε αντίθεση με την πρώτη αγάπη που δεν ξεχνιέται με τίποτε

Τι είναι ο Σταυρός; Η απόφαση να σταυρώσεις το εγώ σου κι ν’ αγαπήσεις σαν μια κάθετη γραμμή τον Θεό

Είναι γιορτή πραγματική, όταν από κοινότυπο επίθετο -Αγαπητή…- γίνεσαι ακριβή μετοχή -Αγαπημένη…- Ίσως και συμμέτοχη σε όσα λαχταράς. Ελπίζοντας αύριο

Αριθμοί με προστιθέμενη αξία εφτάζυμα εφτάψυχα όπως εφτά πλανήτες μικρή και μεγάλη άρκτος προβολή οφθαλμαπάτη άστρων τα εφτά θαύματα του

Πρόσωπο είναι ο Θεός κι όταν μιλάς μ’ Αυτόν, σχετίζεσαι μαζί Του κοινωνείς και ζεις. Δεν είναι πράξη του μυαλού,

Σ’ αυτό το ταξίδι, που λέγεται Μεγάλη Σαρακοστή και καταλήγει στο Πάσχα, καθένας κουβαλά την ταυτότητα του. Ένα κοινό χαρακτηριστικό,

Χωμένος στα κλινοσκεπάσματα βυθισμένος βαθειά στο υποσυνείδητο προσπαθείς να βγάλεις στην επιφάνεια τα αίτια και τις αφορμές

Εκείνο το δειλινό μέσα στην Εδέμ, ακούγεται η φωνή του Θεου, ν’ αναζητά τον Αδάμ. Μα εκείνος κρύβεται στα πιο

Όταν θα έλθεις να κρίνεις τον κόσμο, θα προπορεύεται ο Σταυρός Σου, θ’ έχεις στις παλάμες Σου, τα σημάδια από

Θα ‘ρθει ο καιρός που θα κοιμούμαστε για εξοικονόμηση ενέργειας θα πέφτουμε σε βαθύ ύπνο ώστε να μειώνεται ο βασικός

Δεν ήταν άνδρας ικανός τις πληγές σου για να κλείσει. Να νοιώσει τις φοβίες σου και δυνατά στα δύο του

Πήρα τον δρόμο της ξενιτιάς, σε χώρα μακρινή, νιώθοντας πλέον ελεύθερος χωρίς  Εσένα.

«Στη γη της επαγγελίας»… ένα αστέρι στον καμβά της λογοτεχνίας, μια ποιητική ανθολογία που μεθά γλυκά τον αναγνώστη, τον ταξιδεύει

Ανεβαίνοντας για τον Ναό σου, κυριευμένος από την έπαρση, η λάμψη των «καλών» έργων με τυφλώνει, νιώθω πλέον δικαιωμένος. Δεν