Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος

“Λυπούμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμιμέσα από τα δάχτυλά μουχωρίς να πιω ούτε μια στάλα.Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα.”

Χθες βρέθηκα νοερά στην Νάξο… …γιόρταζε τον προστάτη Άγιο της Νικόδημο· ένα παιδί που για να κυνηγήσει το όνειρο του…

-Μικρό σήμα μνήμης- Πάντα τον αγαπούσα αυτόν τον Άνθρωπο… Αν και δεν έχω μάθει ακόμα τι σημαίνει αυτό… Το ρήμα

Καλοπροαίρετη Υπενθύμιση στους Άρχοντες… -που πρόσφατα ορκίσθηκαν- …διά στόματος Αγάθωνος του Αθηναίου· Ποιητή, της Τραγικής Θεατρικής Ποιήσεως, του Ε΄προ Χριστού

Συγγνώμη, που στέλνουμε γιά δημοσίευση μιά φωτογραφία, με συνοδευτική γραφή σε μιά σαφέστατα ελλειματική στο να εκφράσει σκέψεις και έννοιες

Ήρωας είναι, αυτόςπου της ζωής του το χώμα,αξίζει να γίνει χρώμα. Κι αν η μορφή του δεν έχει αποτυπωθεί ακόμα

Δείξανε, του θεάματος οι Δυτικοί «Άρχοντες», την «ζάχαρη» στον Λάνθιμο, και μετά… του δώσανε τα… «όσκαρ» της μη προτίμησης τους.

Η τέχνη στην υπηρεσία μιάς ανομίας βλέψεων, που ενδύονται “φιλία” ενώ οι προθέσεις είναι απατηλές και ο πολιτισμός χρησιμοποιείται ως

Ιδού τα κωμικοτραγικά αποτελέσματα και οι εκ του πονηρού προεκτάσεις, της εμπέδωσης τού διαστροφικού “δικαιώματος” τού λεγόμενου αυτοπροσδιορισμού· που προσπαθώντας