Ελένη Ζώλη

Ό,τι ήταν η Μακεδονία, ήσαν και οι Μακεδόνες και μάλιστα επίλυδες, από την Κεντρική Ελλάδα σα λαός και οι βασιλείς

Αν την Πατρίδα μου χάσω, πώς να την ξεχάσω; Να την αρνηθώ, που μου χάρισε άσσο; ΠΟΤΕ! Πως εδώ θα

Έγινα θρύψαλα κι άδειασα με την πικρή απώλεια. Η ερημιά κι η απελπισία με γέμισε πίκρα και μοναξιά. Η απόγνωση

Ήσουνα Ελληνική, μοναδική και ΜΙΑ, γλυκειά Μακεδονία! Είσαι παλμός, ενθουσιασμός, είσαι αγώνα αλλαλαγμός. Είσαι Ελλήνων θυσαυρός, σάλπισμα εγερτήριο, είσαι της

Κι εμείς πεταλούδες ψυχές, κολλημένες στο πηδάλιο του «μιράζ» μας, της αναχαίτησης το μαρτύριο, των πτήσεων τους ελιγμούς, τις ανελίξεις

Ο Προμηθέας κρεμάστηκε αλυσοδεμένος στον Καύκασο, γιατί ήξερε πολλά και προσπάθησε με αυτά να βοηθήσει τους ανθρώπους. Εσύ καρφώθηκες στο

Αν θέλω να περιγράψω την Άνοιξη από το βορεινό Κούγκι μου, οι εικόνες θα’ναι λίγες και φτωχές. Πότε κάποια φλύαρα

Όλες τις εκπλήξεις μας τις επιφυλάσσεις μες στο μουντό και ήσυχο σύθαμπο του βραδυνού σιγαλά, αθόρυβα, κλεφτά και ξυπνάς με

Χαρακτηρισμός: Θεός, θηρίο, ανθρωποειδές, εγκέφαλος, σατανικός, καταστροφεύς. “Πολλά τα δεινά κι ουδέν ανθρώπου δεινότερον τέλειο!” Είναι μέσα κι αυτή η