ζωή

Ο καλύτερος θάνατος, να πεθάνω στον ύπνο μου. Ναι, θα ήθελα να αποχωρήσω από την επίγεια και πρόσκαιρη αυτή ζωή

Θεωρώ πως η υγειονομική κρίση που βίωσε ο πλανήτης τους τελευταίους μήνες δημιούργησε σε όλους τους ανθρώπους λίγο-πολύ, υπαρξιακή κρίση

Μου κρατάς το χέρι. Σου κρατώ και εγώ το δικό σου. Και αυτή η βεβαιότητα της στιγμής, με κάνει αψηφώ

(Νοσοκομείο Φλωρίνης. Η Δεύτερη Μητέρα μου. Η Πρώτη και μοναδική “δραπέτευσε” μόλις στα σαραντατέσσερα της και ήμουν απών…) Είναι σκληρό

Οι άνθρωποι που θα έρθουν στη ζωή σου, δεν είναι τυχαίοι. Είναι εκείνοι που όρισε ο Θεός πως πρέπει να

Το νέο έτος ήλθε. Ο κόσμος υποδέχθηκε το 2020 με κάθε τιμή, χαρά, και ελπίδα, όπως άρμοζε στην αρχή μιας

-Ένας νέος παραιτήθηκε νωρίς από την ζωή, κλεισμένος στο δωμάτιο πέρναγε μέρες και νύχτες χωρίς νόημα. Η μητέρα του μαράζωνε

Μια δοκιμασία, γενική πρόβα η διαρκής προσπάθεια δεν αξιολογείται τιμάται μόνο το αποτέλεσμα όλη μας η ζωή κυριαρχείται από γεγονότα

-Ένα δροσερό πρωινό ο Βοσκός έβγαλε το κοπάδι στο μικρό λιβάδι που συνορεύει με το δάσος της περιοχής, η μέρα

Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία. Στιγμές ζωής που θυμίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, γραμμένες στο δικό του τεφτέρι. Χαρές

Όλη μας η ζωή γεμάτη αριθμούς και πράξεις. Πόσα έχουμε, πόσα μας λείπουν, πόσα χρειαζόμαστε, πράξεις και υπολογισμοί, αριθμοί σε

Θέλει μεγάλη δύναμη να πάρεις την απόφαση να αξιολογήσεις τον εαυτό σου. Είναι εύκολο να το κάνεις για τους άλλους.

Βιώνουμε την παγκοσμιοποίηση της αδιαφορίας… σε ότι μας συμβαίνει. Μπήκαμε “αισίως” στην εποχή των ιών, των μικροβίων, των βακτηριδίων, αυτοί

Μισή σελίδα φτάνει να καταγράψει την σιωπή καιρός για συμμάζεμα τελείωσε το κλάδεμα και η ανθοφορία τώρα περιμένουμε τους καρπούς

Αν και υπερπληθής, η κοινωνία μας σήμερα δείχνει μικρή. Αφιλόξενη για τους πολλούς, διαθέσιμη για τους λίγους. Το ποιοι είναι

Απανωτά τα χτυπήματα της μοίρας, απανωτές και οι χαρές λένε. Δεν έχουν άδικο. Απλά κάποιες φορές σου τελειώνει η υπομονή.

Μπορεί ενώ ζεις να είσαι νεκρός; Πως γίνεται να σταθεί το παραπάνω ερώτημα; Και μήπως θα ήταν δυνατό ν’ αντιστραφεί,

Δεν θα περιγράψω με λέξεις όταν με σκοτώνεις πως νιώθω. Είμαι μικρός και δεν έχω λαλιά να φωνάξω να μην

Μεγαλώνουμε με κανόνες. Από μικρή ηλικία μαθαίνουμε την υπακοή, τον σεβασμό. Μαθαίνουμε ότι στη ζωή υπάρχουν όρια που δεν πρέπει

Ξαφνικές αλλαγές, αναπάντεχα γεγονότα, αναμενόμενες καταστάσεις, συνειδητές επιλογές, όλα επηρεάζουν τη ζωή μας, είτε πολύ είτε λίγο, και πολλές φορές 

Δεν ξέρω εάν φταίει ο σύγχρονος τρόπος ζωής, το στρες, οι πολλές ευθύνες που αναλαμβάνουν οι άνθρωποι σήμερα, τα προσωπικά

Γι΄ αυτήν  που δίνει ζωή από τη ζωή της. Τη ΓΥΝΑΙΚΑ. Με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Γι΄ αυτήν που εννέα

Απλοί άνθρωποι, αγωνιστές, μικροί ήρωες της καθημερινότητας, άνθρωποι που παλεύουν συνεχώς για το καλύτερο. Παλεύουν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς. Με το

Θέε μου, δώσε μου δύναμη για να γράψω κι άλλο… Θεέ μου, χάρισέ μου ακόμα μία ζωή. Το ξέρω, πλεονασμός.

Η φιγούρα μιας ψηλόκορμης Κυρίας, με κάπα κεφαλαίο, δέσποσε για τέσερεις δεκαετίες, στην κοινωνία της Φλώρινας. Σ’ έναν χώρο καθαρά

Πολλές φορές, αναρωτιόμουν και έθετα αυτό το δίλημμα στον εαυτό μου: Άραγε θα μπορούσα ποτέ να ζήσω μόνιμα σε ένα

Ένα απογευματινό του Αυγούστου του έτους 1964, το φέρι «Άγιος Γεράσιμος» προσέγγιζε, σχίζοντας τα ήσυχα νερά του Ιονίου, το λιμάνι