ζωή

Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία. Στιγμές ζωής που θυμίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, γραμμένες στο δικό του τεφτέρι. Χαρές

Όλη μας η ζωή γεμάτη αριθμούς και πράξεις. Πόσα έχουμε, πόσα μας λείπουν, πόσα χρειαζόμαστε, πράξεις και υπολογισμοί, αριθμοί σε

Θέλει μεγάλη δύναμη να πάρεις την απόφαση να αξιολογήσεις τον εαυτό σου. Είναι εύκολο να το κάνεις για τους άλλους.

Βιώνουμε την παγκοσμιοποίηση της αδιαφορίας… σε ότι μας συμβαίνει. Μπήκαμε “αισίως” στην εποχή των ιών, των μικροβίων, των βακτηριδίων, αυτοί

Μισή σελίδα φτάνει να καταγράψει την σιωπή καιρός για συμμάζεμα τελείωσε το κλάδεμα και η ανθοφορία τώρα περιμένουμε τους καρπούς

Αν και υπερπληθής, η κοινωνία μας σήμερα δείχνει μικρή. Αφιλόξενη για τους πολλούς, διαθέσιμη για τους λίγους. Το ποιοι είναι

Απανωτά τα χτυπήματα της μοίρας, απανωτές και οι χαρές λένε. Δεν έχουν άδικο. Απλά κάποιες φορές σου τελειώνει η υπομονή.

Μπορεί ενώ ζεις να είσαι νεκρός; Πως γίνεται να σταθεί το παραπάνω ερώτημα; Και μήπως θα ήταν δυνατό ν’ αντιστραφεί,

Δεν θα περιγράψω με λέξεις όταν με σκοτώνεις πως νιώθω. Είμαι μικρός και δεν έχω λαλιά να φωνάξω να μην

Μεγαλώνουμε με κανόνες. Από μικρή ηλικία μαθαίνουμε την υπακοή, τον σεβασμό. Μαθαίνουμε ότι στη ζωή υπάρχουν όρια που δεν πρέπει

Ξαφνικές αλλαγές, αναπάντεχα γεγονότα, αναμενόμενες καταστάσεις, συνειδητές επιλογές, όλα επηρεάζουν τη ζωή μας, είτε πολύ είτε λίγο, και πολλές φορές 

Δεν ξέρω εάν φταίει ο σύγχρονος τρόπος ζωής, το στρες, οι πολλές ευθύνες που αναλαμβάνουν οι άνθρωποι σήμερα, τα προσωπικά

Γι΄ αυτήν  που δίνει ζωή από τη ζωή της. Τη ΓΥΝΑΙΚΑ. Με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Γι΄ αυτήν που εννέα

Απλοί άνθρωποι, αγωνιστές, μικροί ήρωες της καθημερινότητας, άνθρωποι που παλεύουν συνεχώς για το καλύτερο. Παλεύουν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς. Με το

Θέε μου, δώσε μου δύναμη για να γράψω κι άλλο… Θεέ μου, χάρισέ μου ακόμα μία ζωή. Το ξέρω, πλεονασμός.

Η φιγούρα μιας ψηλόκορμης Κυρίας, με κάπα κεφαλαίο, δέσποσε για τέσερεις δεκαετίες, στην κοινωνία της Φλώρινας. Σ’ έναν χώρο καθαρά

Πολλές φορές, αναρωτιόμουν και έθετα αυτό το δίλημμα στον εαυτό μου: Άραγε θα μπορούσα ποτέ να ζήσω μόνιμα σε ένα

Ένα απογευματινό του Αυγούστου του έτους 1964, το φέρι «Άγιος Γεράσιμος» προσέγγιζε, σχίζοντας τα ήσυχα νερά του Ιονίου, το λιμάνι

Προετοίμασε το παιδί σου για την ήττα. Μίλησέ του για τις στιγμές εκείνες που η ζωή δε θα του φέρει

Πώς είναι δυνατόν, αγαπημένοι μου, να τα έχεις όλα και να θέλεις να πεθάνεις; Είσαι, ας πούμε, ο διάσημος σεφ

Προσανατολισμός υπό αντίξοες συνθήκες γνώση των φυσικών φαινομένων πολλές φορές μπερδεύουμε τα σημεία του ορίζοντα όταν είναι συννεφιά ή νύχτα

Δειλά-δειλά, μετά τις χειμωνιάτικες βροχές, η αμυγδαλιά μας προειδοποίησε πρώτη και σε συνέχεια ο οργασμός της φύσης, ότι και φέτος,

Ήταν ένα παράθυρο στο παλιό μας το σπίτι. Χαμηλό όπως ήταν, από μικρό παιδί μ’ έβαζε εκεί μπροστά του η

Πόσο το παρόν είναι υπαρκτό χωρίς την φυσική μας παρουσία με την δύναμη της σκέψης μόνο χωρίς να δεις ιδίοις

Σ’ αγαπώ ως την άκρη του ουρανού Ως το χείλος του γκρεμού, ως τα πέρατα της γης Ως το φέγγος

Σιαμα-ίοι παπαδάκιδες, άλλοι κολλημένοι με τα ράσα άλλοι με το φέσι που βαφτίστηκε καλυμμαύκι για να κάνει την διαφορά, άλλοι

Το ευαγγέλιο της πρωτοχρονιάς μιλάει για τη συζήτηση που είχε ο Χριστός με τους σοφούς του Ισραήλ στο ναό του