Πέτρος Βότσης

«Η καλή μας αγελάδα, βόσκει κάτω στη λιακάδα, μικρά χόρτα και μεγάλα, για να κατεβάσει γάλα…» – ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

«Η φτώχεια θέλει καλοπέραση» – «Η πενία τέχνας κατεργάζεται»ΠΟΛΥ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ Ένα συνεχές κορνάρισμα στον κεντρικό δρόμο του χωριού ξύπνησε

«Αυτού του νέου τ’όνομα στο χιόνι ήταν γραμμένο, το πήρε ο ήλιος κι έλιωσε και το νερό εχάθη…» Στην αυλή

«Άνθρωποι στο φεγγάρι, απάνθρωποι στη γη…» Ο ΤΥΠΟΣ – Ιούλης 1969 Αν τον έβλεπες καθισμένο στον καφενέ ν’ απολαμβάνει τον

(τη νύχτα ανθρακωρύχος τη μέρα γεωργοκτηνοτρόφος) «Είμαστε εμείς που χτίζουμε πολιτείες και δεν έχουμε σπίτι, που ζυμώνουμε το αλεύρι και

«Κορμί μανταλωμένο στην ανέμη του ήλιου, ευλογημένος ο κόπος και ο μόχθος σου…» – ΣΠΥΡΟΣ ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ Το χωριό μας και

«Τώρα είναι Μάης κι άνοιξη, τώρα είναι καλοκαίρι, τώρα φουντώνουν τα κλαδιά κι ανθίζουν τα λουλούδια, τώρα κι ο ξένος

Η Παπαδιά ήταν ένας οικισμός της Σέτινας (Σκοπού) στα ριζά του Καϊμάκτσαλαν (Βόρρας). Λίγα σπιτάκια ανάμεσα σε δέντρα και βουνό

«Χωροφύλακας για τα χωριά μας μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’60 σήμαινε το λιγότερο παρατήρηση για τη κοπριά και

«Τρίτη εγεννήθη ο Διγενής και Τρίτη θα πεθάνει. Πιάνει καλεί τους φίλους του κι όλους τους αντρειωμένους…» –ΔΗΜΩΔΕΣ Γνωστός Μακεδονομάχος

«Παν’τα κοπάδια στα βουνά να ξεκαλοκαιριάσουν, παν’ και κοντά οι τσομπάνηδες βαρώντας τη φλογέρα…» – ΔΗΜΩΔΕΣ Πρέπει να ήταν άνοιξη

«Το καφενείο του χωριού είναι ένας πολυχώρος και ο μπακάλης είναι ο λειτουργικός διευθυντής και ο συντονιστής ποικίλων δραστηριοτήτων…» Κόντευε

«Είπε σπίτι ν’ανοίξει κι ας ήταν εξήντα χρονών. Που να φανταστεί πως έφερνε κλειδαριά ασφαλείας με τη γυναίκα που του

«Μια βλαχοπούλα έπλυνε στα δέντρα, στα πλατάνια… … Εκεί γιδάρης πέρασε και την καλημεράει. – Βλαχούλα’μ δεν παντρεύεσαι γιδάρ’ άντρα

«Σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό χαράκι, κάθετον αϊτός βρε- μένος, χιονισμένος και πα- ρακαλεί τον ήλιο να ανατείλει…» – ΔΗΜΩΔΕΣ

«Σπεύδε ταχέως, επιτέλει ταχέως…» Μας έφερε το χάλκινο μετάλλιο σε διακοινοτικούς αγώνες στον δρόμο ημιαντοχής. Γκρεμίσαμε αρκετά παλιοντούβαρα στο χωριό

«Τι πάθηκαν, τι γίνηκαν του κόσμου οι αντριωμένοι; Μηδέ σε γάμους φαίνονται μηδέ σε πανηγύρια…» –ΔΗΜΩΔΕΣ Μας ήρθε από γειτονικό

Κανένας δεν την είχε ζητήσει σε γάμο, όχι γιατί την έκρυβε η μάνα της μην τη κλέψουν ή τη ματιάσουν

«Η ζηλιάρα Ήρα σκότωσε τη Σεμέλη, τη μητέρα του Διονύσου, επειδή ήταν ερωμένη του Δία, ο οποίος με καισαρική τομή

– «Γιατί είναι το μάτι, τόσο βαθιά βγαλμένο;» – «Μου το ‘βγαλε ο αδελφός μου» (ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ) Ένα από τα

Στα τιμαλφή της μνήμης μου ανήκουν τα ακούσματα φλογέρας από βοσκούς τις καλοκαιρινές νύχτες, τότε που κοιμόμασταν στα χωράφια για

«Η πενία τέχνας κατεργάζεται…» Στέφος ήταν τ’όνομα του, Μπίτζος το παρατσούκλι του. Ήταν καλοσυνάτος, πράος, αναλφάβητος και «ελαφρύς» όπως λέμε

«Την ξενιτιά, την ορφανιά, την πίκρα, την αγάπη, τα τέσσερα τα ζύγισαν, βαρύτερα είν’ τα ξένα» – ΔΗΜΩΔΕΣ Με τον

Όταν η τεχνολογία ξαφνιάζει Ήταν ημέρα Κυριακή. Η κυρά-Νταφίνα αφού σάρωσε την αυλή του σπιτιού της, έβγαλε το ταψί με

«Δώστε μου κάτι καλέ μου άνθρωπε, να συγχωρεθούν τ’αποθαμένα σου…» – ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΖΗΤΟΥΛΑ Στο καφενείο του χωριού καθόμασταν όταν μια

«Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται…» – ΛΑΪΚΗ ΡΗΣΗ Ο ένας ήταν νέος κτηνοτρόφος και ο άλλος τζαμπάζης (όπως

«Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς…» – ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΟΙΜΙΑ Δεν κατάφερε ο Νικόλας να τελειώσει το Δημοτικό. Εμαθε κάτι κολλυβογράμματα