ποίημα

Πετάνε μια κουβέντα που είπε κάποιος στην τάδε σελίδα και παράγραφο επιλεκτικά και νομίζουν ότι έτσι τεκμηριώνουν τις απόψεις τους

Άνθρωποι μαραμένοι στις γωνιές της Αριστοτέλους πουλάνε τη φτώχεια τους Πρόσωπα με τον χειμώνα εγκατεστημένο πάνω τους Άνθρωποι που είδαν

Εξόρμηση στο βουνό δεκατέσσερα μανιτάρια είκοσι αλουμινένια τενεκεδάκια άλλα τόσα πλαστικά μπουκάλια και ποτήρια με το καλαμάκι τους νάιλον σακούλες

Μαζεύεις τις πράξεις ενός ατόμου τις βάζεις μέσα στο γουδί και τις κοπανάς μέχρι να βγάλεις την ουσία από το

…Κουράγιο μικροκόρη μας που μας εγίνεις μάνα ύμνος και θρήνος της ζωής κι ανάστασης καμπάνα…

Μόλις κρυαδίσει λίγο, με την πρώτη βροχή μυρίζει πανηγύρι, το Πάσχα του Αμυνταίου το τελευταίο και το καλύτερο που συμπίπτει

Τα μάτια σου ξεβάψανε,γίναν σκιές στα περασμένα.Τα λόγια σου αλλάξανε,είναι φωτιές στα ξένα.

Έρημη πόλη, απάτητη και απαγορευμένη χωρίς τους κατοίκους της, άλαλη τα σπουργίτια και τα χελιδόνια έφυγαν κι αυτά μαζί με

Πέθανες νωρίς όπως το αποφάσισες, Τώρα μάρμαρο βαρύ σκεπάζει όνειρα και μνήμες, Θα ζεις όσο σε θυμάμαι, Φύτεψα τριανταφυλλιά να

Πνεύματα άφθαρτα φτερουγίζουν άσπρα περιστέρια σύμβολα επικοινωνίαςδιάχυση ψυχών σε αναμονήπεριμένουν την άλλη διάστασησπείρες κυματοειδείς χαραγμένες σε πιθάριατάφους μυκηναϊκούςη ενέργεια δεν

Το ένα ποίημα είναι λίγο τα πέντε πολλά σε καθημερινή βάση στην άκρη του κονδύλου προεκτάσεις ψυχής έτοιμος να ρίξεις

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Πέμπτῃ, οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων, καὶ τῶν

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τετάρτῃ, τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρῳ Πόρνης γυναικός, μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρὸ

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τρίτῃ, τῆς τῶν δέκα Παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα. Να έχεις όλες

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Δευτέρᾳ, μνείαν ποιούμεθα τοῦ μακαρίου Ἰωσὴφ τοῦ Παγκάλου, καὶ τῆς ὑπὸ τοῦ Κυρίου καταραθείσης καὶ ξηρανθείσης

Ξεκινάς από το τέλος, από το σήμερα και πηγαίνεις πίσω, στο χθες έτσι βλέπεις την διαδρομή να ξανοίγεται μπροστά σου

Εισέρχεται ο Χριστός στην πόλη την Αγία, βασιλικά κι αρχοντικά, με εξουσία και δύναμη, όχι όπως οι κοσμικοί βασιλείς, η

Κι είναι γλυκιά η αμαρτία που σε μεθάει με τον κρασί της που σε μαγεύει με τις σειρήνες της κι

Δεν με πειράζει αν ο διπλανός μου είναι διαφορετικός. Αν είναι μαύρος ή Μογγόλος. Δεν με πειράζει αν είναι Βούλγαρος,

Σαν εκείνο του ηθοποιού που υποδυόταν τον αυτόχειρα πες και να πεις το ίδιο ψέμα ο διάβολος γέμισε το πιστόλι

Σε είδα τα χείλη σου να σφίγγεις τα νεύρα το σώμα σου να κυριεύουν. Σε είδα στης φαντασίας σου τις

Κάθε τελευταίο μας δημιούργημα νομίζουμε ότι είναι το καλύτερο σε αντίθεση με την πρώτη αγάπη που δεν ξεχνιέται με τίποτε

Τι είναι ο Σταυρός; Η απόφαση να σταυρώσεις το εγώ σου κι ν’ αγαπήσεις σαν μια κάθετη γραμμή τον Θεό

Είναι γιορτή πραγματική, όταν από κοινότυπο επίθετο -Αγαπητή…- γίνεσαι ακριβή μετοχή -Αγαπημένη…- Ίσως και συμμέτοχη σε όσα λαχταράς. Ελπίζοντας αύριο

Πρόσωπο είναι ο Θεός κι όταν μιλάς μ’ Αυτόν, σχετίζεσαι μαζί Του κοινωνείς και ζεις. Δεν είναι πράξη του μυαλού,

Σ’ αυτό το ταξίδι, που λέγεται Μεγάλη Σαρακοστή και καταλήγει στο Πάσχα, καθένας κουβαλά την ταυτότητα του. Ένα κοινό χαρακτηριστικό,

Χωμένος στα κλινοσκεπάσματα βυθισμένος βαθειά στο υποσυνείδητο προσπαθείς να βγάλεις στην επιφάνεια τα αίτια και τις αφορμές