ποίημα

Άιντε μάνα… Μάζεψε σε ένα μπογαλάκι δυο αλλαξιές ρούχα αυτά της Κυριακής, τα καλά, βγάλε τα από τη λεβάντα και

Πριν ακόμα δύσει ο ήλιοςτο κοπάδι, το ‘μασεο Πρωθυπουργός στη στάνη,Έξω εκεί, παραμονεύει Ο λύκος ο κακός,που είναι ο κορωνοϊός,μη

Ένα κόμμα μια τελεία δεν σηκώνεις χείμαρρος που ορμάς από τα βουνά προς τον κάμπο και μέχρι την θάλασσα προτού

Ήρθε η άνοιξη δεν μπορώ να τη χαρώ. Ήρθε μια άνοιξη σκληρή γεμάτη πόνο. Σήμερα ένα φοβισμένο χιόνι στρώνει αθώα

Πολλά τα ερεθίσματα οι αντιδράσεις λίγες τυλιγμένος στο σεντόνι της σιωπής περιμένεις την επόμενη σου ψήφο της έμμεσης δημοκρατίας δια

Μισή σελίδα φτάνει να καταγράψει την σιωπή καιρός για συμμάζεμα τελείωσε το κλάδεμα και η ανθοφορία τώρα περιμένουμε τους καρπούς

Απρόσμενη ξαφνική επίθεση του κορωνοϊού εναντίον μας ή φυσιολογικό ξέσπασμα της φύσης αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας; Ένα διάλειμμα μήπως ησυχάσει

Μόλις ξημέρωσε και αμέσως νύχτωσε χωρίς να δώσουμε την μάχη τα παραδώσαμε όλα δεν έχουν ρόδες να τα σύρουν ούτε

Ελαιόδεντρα μοναχικά σε ξένους ελαιώνες με καθεστώς ιδιοκτησιακό δικαίωμα κεκτημένο, θαρρείς μετά από κάποια δωρεά ή αγορά έτσι μας θεωρούν.

Πόσο απέχει η αλήθεια από το ψέμα μια λέξη παραπάνω να πεις και αλλάζει το νόημα της πρότασης ή όπως

Η γέννηση μιας πόλης, συρρέουσες κοινότητες σε μια πλειάδα αμοιβαίων συμφερόντων ευγενούς πάλης και συνάμα ανταγωνισμού ένας οικονομικός πυρήνας με

…Και  εγώ γεμάτος από την απουσία σου… …Είπες,  τη μέρα που θα  “φύγεις”…    κι  έσβησες  μ’ ένα φύσημα τα

Ζώον αιμοβόρον δηλώνει την ύπαρξή του χαράσσοντας ακόμα στους βράχους των σπηλαίων πώς να κατακτήσει προτού κατακτηθεί ακολουθώντας μόνο το

Κτυπήσανε την πόρτα μου δύο μικρά παιδιά Να ψάλουνε τα κάλαντα του Άγιου Βασίλη Και ήτανε παγωμένα απ’ τη χειμωνιά

Πετάνε μια κουβέντα που είπε κάποιος στην τάδε σελίδα και παράγραφο επιλεκτικά και νομίζουν ότι έτσι τεκμηριώνουν τις απόψεις τους

Άνθρωποι μαραμένοι στις γωνιές της Αριστοτέλους πουλάνε τη φτώχεια τους Πρόσωπα με τον χειμώνα εγκατεστημένο πάνω τους Άνθρωποι που είδαν

Εξόρμηση στο βουνό δεκατέσσερα μανιτάρια είκοσι αλουμινένια τενεκεδάκια άλλα τόσα πλαστικά μπουκάλια και ποτήρια με το καλαμάκι τους νάιλον σακούλες

Μαζεύεις τις πράξεις ενός ατόμου τις βάζεις μέσα στο γουδί και τις κοπανάς μέχρι να βγάλεις την ουσία από το

…Κουράγιο μικροκόρη μας που μας εγίνεις μάνα ύμνος και θρήνος της ζωής κι ανάστασης καμπάνα…

Μόλις κρυαδίσει λίγο, με την πρώτη βροχή μυρίζει πανηγύρι, το Πάσχα του Αμυνταίου το τελευταίο και το καλύτερο που συμπίπτει

Τα μάτια σου ξεβάψανε,γίναν σκιές στα περασμένα.Τα λόγια σου αλλάξανε,είναι φωτιές στα ξένα.

Έρημη πόλη, απάτητη και απαγορευμένη χωρίς τους κατοίκους της, άλαλη τα σπουργίτια και τα χελιδόνια έφυγαν κι αυτά μαζί με

Πέθανες νωρίς όπως το αποφάσισες, Τώρα μάρμαρο βαρύ σκεπάζει όνειρα και μνήμες, Θα ζεις όσο σε θυμάμαι, Φύτεψα τριανταφυλλιά να

Πνεύματα άφθαρτα φτερουγίζουν άσπρα περιστέρια σύμβολα επικοινωνίαςδιάχυση ψυχών σε αναμονήπεριμένουν την άλλη διάστασησπείρες κυματοειδείς χαραγμένες σε πιθάριατάφους μυκηναϊκούςη ενέργεια δεν

Το ένα ποίημα είναι λίγο τα πέντε πολλά σε καθημερινή βάση στην άκρη του κονδύλου προεκτάσεις ψυχής έτοιμος να ρίξεις

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Πέμπτῃ, οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων, καὶ τῶν

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τετάρτῃ, τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρῳ Πόρνης γυναικός, μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρὸ