ποίημα

Κι είναι γλυκιά η αμαρτία που σε μεθάει με τον κρασί της που σε μαγεύει με τις σειρήνες της κι

Δεν με πειράζει αν ο διπλανός μου είναι διαφορετικός. Αν είναι μαύρος ή Μογγόλος. Δεν με πειράζει αν είναι Βούλγαρος,

Σαν εκείνο του ηθοποιού που υποδυόταν τον αυτόχειρα πες και να πεις το ίδιο ψέμα ο διάβολος γέμισε το πιστόλι

Σε είδα τα χείλη σου να σφίγγεις τα νεύρα το σώμα σου να κυριεύουν. Σε είδα στης φαντασίας σου τις

Κάθε τελευταίο μας δημιούργημα νομίζουμε ότι είναι το καλύτερο σε αντίθεση με την πρώτη αγάπη που δεν ξεχνιέται με τίποτε

Τι είναι ο Σταυρός; Η απόφαση να σταυρώσεις το εγώ σου κι ν’ αγαπήσεις σαν μια κάθετη γραμμή τον Θεό

Είναι γιορτή πραγματική, όταν από κοινότυπο επίθετο -Αγαπητή…- γίνεσαι ακριβή μετοχή -Αγαπημένη…- Ίσως και συμμέτοχη σε όσα λαχταράς. Ελπίζοντας αύριο

Πρόσωπο είναι ο Θεός κι όταν μιλάς μ’ Αυτόν, σχετίζεσαι μαζί Του κοινωνείς και ζεις. Δεν είναι πράξη του μυαλού,

Σ’ αυτό το ταξίδι, που λέγεται Μεγάλη Σαρακοστή και καταλήγει στο Πάσχα, καθένας κουβαλά την ταυτότητα του. Ένα κοινό χαρακτηριστικό,

Χωμένος στα κλινοσκεπάσματα βυθισμένος βαθειά στο υποσυνείδητο προσπαθείς να βγάλεις στην επιφάνεια τα αίτια και τις αφορμές

Όταν θα έλθεις να κρίνεις τον κόσμο, θα προπορεύεται ο Σταυρός Σου, θ’ έχεις στις παλάμες Σου, τα σημάδια από

Δεν ήταν άνδρας ικανός τις πληγές σου για να κλείσει. Να νοιώσει τις φοβίες σου και δυνατά στα δύο του

Πήρα τον δρόμο της ξενιτιάς, σε χώρα μακρινή, νιώθοντας πλέον ελεύθερος χωρίς  Εσένα.

Ανεβαίνοντας για τον Ναό σου, κυριευμένος από την έπαρση, η λάμψη των «καλών» έργων με τυφλώνει, νιώθω πλέον δικαιωμένος. Δεν

Στην τέντα από λαμαρίνα ήχοι ποθητοί της βροχής. Από κάτω, πραμάτια προσμένει πελάτες. Το τσιπουράκι βάλσαμο ψυχής φέρνει μικρή ζαλάδα.

Άστρα εξωπλανήτες στο αχανές σύμπαν δεν πρόκειται να φτάσουμε ποτέ εκεί υπάρχουν όσο να εξάπτουμε την φαντασία μας και να

Θέε μου, δώσε μου δύναμη για να γράψω κι άλλο… Θεέ μου, χάρισέ μου ακόμα μία ζωή. Το ξέρω, πλεονασμός.

Ποιος ξέρει την γωνιά τούτη της γης Πρόσωπα υπαρκτά που περιβάλλονται από μύθους Όπως Κινύρας, Πυγμαλίων, Αροδαφνούσα Θεοί και ημίθεοι

Πόσα βιώματα τέλος πάντων υπαρκτά και στην σφαίρα της φαντασίας αποζητάς για να συνεχίσεις να πορεύεσαι και γιατί τάχατες να

Ένα ταξίδι αυτό αξίζει Με το τρένο να βλέπεις τα δένδρα με χιονισμένο νυφικό Ένα τοπίο αθώο γαληνεύει τη ψυχή