Ρηγίνος

Πόσα βιώματα τέλος πάντων υπαρκτά και στην σφαίρα της φαντασίας αποζητάς για να συνεχίσεις να πορεύεσαι και γιατί τάχατες να

Παλεύεις με τους κτύπους της καρδιάςνα μην ξεφύγει καμιά έκτακτη κολπικήκάθε που σκιρτάς ενσυνείδητα ή ασυναίσθητααπό το πιο σημαντικό έως

Από το ψήφισμα των κληρικών της Μητροπόλεως Φλωρίνης, που γράφτηκε για λογαριασμό των 112 ιερέων από τον σεβαστό μου φίλο

Σαν ξεχασμένα ξωτικά του Άϊ Βασίλη αφημένοι στα χιόνια παγωμένοι ζητιανεύουμε αυτή τη λίγη ζεστασιά που περισσεύει χωρίς να μπορούμε

Πολλές οι όψεις της ομορφιάς μια αίσθηση της διαφορετικότητας δείγματα αυτών που ονειρευτήκαμε και ψάχνουμε υποσυνείδητα να βρούμε θέματα φαινομενικά

Διασπασμένες οι κάργιες από την χιονοθύελλα πετούν σε μικρές ομάδες και μεμονωμένα. Παλεύουν τον άνεμο παιχνιδιάρικα παρασυρμένες σε χαμηλές πτήσεις,

Η αρχή και η εξέλιξη παραμένουν μυστήριο όπως και η χαμένη Ατλαντίδα ένα έλλειμμα στην γνώση του λόγου

Το σώμα μουδιασμένο ακόμα από την βραδινή κρασοκατάνυξη με ξυνόμαυρο Αμυνταίου, μα το κεφάλι νηφάλιο μπορεί να τοξεύει και να

Αυγερινός ή αποσπερίτης είναι εκεί, το ίδιο ανάλογα σε ποια φάση βρίσκονται οι τροχιές μας το πιο φωτεινό άστρο

Όχι άλλη ψευτοκάθαρση «όχι άλλο κάρβουνο» ή ξεκαθαρίζεις ή πασαλείφεις ενοχές και ανοχές δεν πάνε πάντα μαζί ούτε «μαζί τα

Λούφα και παραλλαγή σαν τους λαγούς κρυβόμαστε ακίνητοι να μην δίνουμε στόχο την έσχατη στιγμή τρέχουμε να σωθούμε έτσι και

Μέσα στην αδιατάραχτη ησυχία σου μόνο τόσες κάποιες σπίθες ξυπνούν μνήμες θαμμένες αναλαμπές κομμάτια φίλμ που προσπαθείς να κολλήσεις

Όσο εισχωρείς μικραίνεις μικραίνεις μέχρι που να εξαϋλωθείς να σε χαϊδεύει ο αέρας και να λες

Κομμένος ο καφές κομμένο το ποτό τα σκόρδα και τα καφτερά κομμένα κάθε που έρχεται το φθινόπωρο με ταράζουν το

Τα φαντάσματα της πόλης ξύπνησαν χωρίς να χαρίζονται σε κανέναν και για κανένα λόγο, ζητώντας δικαιοσύνη. Η ίδια ιστορία και

Οι κερκίδες είναι εκεί παρακολουθείς όποιο θέατρο θέλεις παραστάσεις που σκιαγραφούν τον εαυτό σου κάτω από μια τούμπα σε μυρίστηκαν

Περιχαρακωμένος, όχι καθηλωμένος, ανάμεσα στις εργατικές και τον Σωτήρα, κυκλωμένος από τις Πέτρες, το Ξινό, την Λεβαία, τον Άγιο, την

Έχει καιρό που το επεξεργάζεσαι στο σκληρό εφεδρικό δίσκο, ανάμεσα στα δυο σου ημισφαίρια που απόκτησες με την συνταξιοδότηση. Τώρα

Αυγουστιάτικα όρια τεταμένα του σεβασμού και της ανεκτικότητας ξεσκέπαστος χωρίς ένα σεντόνι να καλύπτει την ερωτική σου αμηχανία όχι απαραίτητα

Κοίτα, το αυγουστιάτικο φεγγάρι που μας προϊδέασε ο Άρης στο πιο κόκκινο φέγγος του έτσι όπως αντικατοπτρίζεται στην λίμνη δάκρυα