Ρηγίνος

Άμα δεν ισιώνει η ουρά του σκύλου τον παρατάς ή του την κόβεις, έτσι απλά να μην μπερδεύεται και την

Το ένα ποίημα είναι λίγο τα πέντε πολλά σε καθημερινή βάση στην άκρη του κονδύλου προεκτάσεις ψυχής έτοιμος να ρίξεις

Την ιστορία, κα. Σ. Ηλιάδου, μπορεί να μην την γνωρίζουμε καλά όπως εσείς, όμως την ζήσαμε στο πετσί μας και

Δυνητικά δολοφόνοι εκκολάπτονται όταν βρίσκουν πρόσφορο κρατικό έδαφος και κοινωνική αδιαφορία. Μετά το ’74 η κοινωνική συνοχή διασπάστηκε και η

Γεώμηλα (όχι οι πατάτες), κολοκάσια (όχι αυτά της Κύπρου), τα μήλα του χειμώνα ή κοτσάνια τα λένε άλλοι. Είναι φυτό

Ξεκινάς από το τέλος, από το σήμερα και πηγαίνεις πίσω, στο χθες έτσι βλέπεις την διαδρομή να ξανοίγεται μπροστά σου

Σαν εκείνο του ηθοποιού που υποδυόταν τον αυτόχειρα πες και να πεις το ίδιο ψέμα ο διάβολος γέμισε το πιστόλι

Κάθε τελευταίο μας δημιούργημα νομίζουμε ότι είναι το καλύτερο σε αντίθεση με την πρώτη αγάπη που δεν ξεχνιέται με τίποτε

Αριθμοί με προστιθέμενη αξία εφτάζυμα εφτάψυχα όπως εφτά πλανήτες μικρή και μεγάλη άρκτος προβολή οφθαλμαπάτη άστρων τα εφτά θαύματα του

Χωμένος στα κλινοσκεπάσματα βυθισμένος βαθειά στο υποσυνείδητο προσπαθείς να βγάλεις στην επιφάνεια τα αίτια και τις αφορμές

Θα ‘ρθει ο καιρός που θα κοιμούμαστε για εξοικονόμηση ενέργειας θα πέφτουμε σε βαθύ ύπνο ώστε να μειώνεται ο βασικός

Άστρα εξωπλανήτες στο αχανές σύμπαν δεν πρόκειται να φτάσουμε ποτέ εκεί υπάρχουν όσο να εξάπτουμε την φαντασία μας και να

Ποιος ξέρει την γωνιά τούτη της γης Πρόσωπα υπαρκτά που περιβάλλονται από μύθους Όπως Κινύρας, Πυγμαλίων, Αροδαφνούσα Θεοί και ημίθεοι

Πόσα βιώματα τέλος πάντων υπαρκτά και στην σφαίρα της φαντασίας αποζητάς για να συνεχίσεις να πορεύεσαι και γιατί τάχατες να

Παλεύεις με τους κτύπους της καρδιάςνα μην ξεφύγει καμιά έκτακτη κολπικήκάθε που σκιρτάς ενσυνείδητα ή ασυναίσθητααπό το πιο σημαντικό έως

Από το ψήφισμα των κληρικών της Μητροπόλεως Φλωρίνης, που γράφτηκε για λογαριασμό των 112 ιερέων από τον σεβαστό μου φίλο

Σαν ξεχασμένα ξωτικά του Άϊ Βασίλη αφημένοι στα χιόνια παγωμένοι ζητιανεύουμε αυτή τη λίγη ζεστασιά που περισσεύει χωρίς να μπορούμε

Πολλές οι όψεις της ομορφιάς μια αίσθηση της διαφορετικότητας δείγματα αυτών που ονειρευτήκαμε και ψάχνουμε υποσυνείδητα να βρούμε θέματα φαινομενικά

Διασπασμένες οι κάργιες από την χιονοθύελλα πετούν σε μικρές ομάδες και μεμονωμένα. Παλεύουν τον άνεμο παιχνιδιάρικα παρασυρμένες σε χαμηλές πτήσεις,

Η αρχή και η εξέλιξη παραμένουν μυστήριο όπως και η χαμένη Ατλαντίδα ένα έλλειμμα στην γνώση του λόγου

Το σώμα μουδιασμένο ακόμα από την βραδινή κρασοκατάνυξη με ξυνόμαυρο Αμυνταίου, μα το κεφάλι νηφάλιο μπορεί να τοξεύει και να

Αυγερινός ή αποσπερίτης είναι εκεί, το ίδιο ανάλογα σε ποια φάση βρίσκονται οι τροχιές μας το πιο φωτεινό άστρο

Όχι άλλη ψευτοκάθαρση «όχι άλλο κάρβουνο» ή ξεκαθαρίζεις ή πασαλείφεις ενοχές και ανοχές δεν πάνε πάντα μαζί ούτε «μαζί τα

Λούφα και παραλλαγή σαν τους λαγούς κρυβόμαστε ακίνητοι να μην δίνουμε στόχο την έσχατη στιγμή τρέχουμε να σωθούμε έτσι και

Μέσα στην αδιατάραχτη ησυχία σου μόνο τόσες κάποιες σπίθες ξυπνούν μνήμες θαμμένες αναλαμπές κομμάτια φίλμ που προσπαθείς να κολλήσεις

Όσο εισχωρείς μικραίνεις μικραίνεις μέχρι που να εξαϋλωθείς να σε χαϊδεύει ο αέρας και να λες

Κομμένος ο καφές κομμένο το ποτό τα σκόρδα και τα καφτερά κομμένα κάθε που έρχεται το φθινόπωρο με ταράζουν το