Σπύρος Ηλιάδης

-Σε μια χώρα της Μεσογείου, εκεί που το γαλάζιο του ουρανού ανταμώνει με το μπλε της θάλασσας, υπήρχε διαπλοκή στημένων

-Ένα καλοκαιρινό βράδυ η Τύχη αποφάσισε να βοηθήσει έναν καλόκαρδο άνθρωπο, εμφανίστηκε μπροστά του με μορφή γέροντα και τον συμβούλεψε

-Μια Κυριακή ένας νέος ρώτησε έναν γέροντα γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι φτωχοί και άλλοι πλούσιοι, ο γέροντας αντί να απαντήσει

-Σε ένα ορεινό χωρίο ζούσε ένας τυμπανιστής, τις κρύες μέρες του χειμώνα πάγωνε, δεν το έβαζε όμως κάτω, όλη την

-Ο Φοίβος είπε στην Αθηνά: «Πρέπει να είναι μεγάλη δυστυχία να είσαι γεννημένη φτωχή». -Η Αθηνά απάντησε: Όταν χαϊδεύεις το

-Η Γερουσία των ΗΠΑ πρόκειται να ψηφίσει νομοσχέδιο για την υποχρεωτική ενσωμάτωση σε κάθε νέο όχημα τεχνολογίας ανίχνευσης αλκοόλ για

-Την Κυριακή των εκλογών στην πλατεία του χωριού τσακωνόντουσαν δύο Κοκόρια, το καθένα πίστευε ότι αυτόν που ψήφισε θα’ ναι

-Γιατί Κύριε δημιούργησες τον άνθρωπο αφού η παρουσία του στη γη είναι καταστροφική, είπε ο μικρός στη βραδινή του προσευχή. -Γιατί

-Σε μια «Λέσχη» της παγκόσμιας ελίτ ο Ύπατος κάλεσε τον Ύπαρχο και είπε: Αύριο το πρωί θέλω στο γραφείο μου

-Πληροφορήθηκα από έγκριτο πρόσωπο ότι ο κ. Κραουνάκης το βράδυ της Παρασκευής 20 Αυγούστου υποβάθμισε την ιερότητα του χώρου του

-Κάποτε υπήρχε ένας Δήμαρχος που τον χαρακτήριζε η υπομονή ξεχώριζε για την κοινωνική και πολιτική του προσφορά, ρύθμιζε με δεξιοτεχνία

-Την Πέμπτη 29 Ιουλίου μετά από αίτημα του προέδρου κ. Γιαλαμά Γεράσιμου στον αρμόδιο Αντιδήμαρχο, στάλθηκαν χωματουργικά μηχανήματα του Δήμου

-Κάποτε σε μια πόλη ζούσε μια «ομάδα» πολιτικών άλλοι ήσαν αιρετοί και άλλοι διορισμένοι, σε αυτή την πόλη οι εκδηλώσεις

-Την εποχή που το Καλό κυριαρχούσε στις ανθρώπινες ψυχές υπήρχε ένα περίτρανο δαχτυλίδι, το έλεγαν το Δαχτυλίδι της Υπομονής! Φημιζόταν

Του Σπύρου Ηλιάδη (δημοσιογράφου – Εκδότη) Οι  Έλληνες ταξιδιώτες που επιθυμούν να κινηθούν προς την Βόρεια Μακεδονία οφείλουν να έχουν πιστοποιητικό

-Στη μεγάλη σκοτεινή σπηλιά στην κορυφή του βράχου ζούσε μόνο και έρημο ένα μικρό κερί… το έλεγαν Δικαιοσύνη! ήταν «σβηστό»

-Από μικρή ζωγράφιζα τα πρόσωπα των συμμαθητών μου, πρόσεχα να έχουν ακρίβειες, διάλεγα πάντα τα ομορφότερα αυτά που με γέμιζαν

-Πριν πολλά χρόνια στην επιφάνεια του φεγγαριού κατοικούσαν όλα τα ζώα, το Φεγγάρι και ο Λύκος ερωτεύτηκαν, η αγάπη τους

-Ήταν νύχτα, οι πόρτες σφαλιστές τα λυχνάρια τρεμόσβηναν από το φύσημα του αγέρα, ήταν τόσο δυνατός που περνούσε από τις

-Με την 222 ταχεία αμαξοστοιχία ταξίδευαν δυο παλιοί γνώριμοι, ο Άπιστος και ο Πιστός, καθόταν στην ίδια σειρά των καθισμάτων.

-Σε ένα μικρό μεθόριο χωριό σε ένα πλινθόκτιστο σπίτι που το φώτιζε μια λάμπα κηροζίνης ,λίγο μετά τα μεσάνυχτα την

-«Σε βαθύ πένθος» έπεσε η πόλη της Φλώρινας για τον απρόσμενο και άδικο επαγγελματικό «Θάνατο» του Ταξίαρχου. -Θλίψη και πόνος

-Σε μια μικρή πόλη εκεί που συναντά ο βορράς τη δύση ζούσε ένας πολιτικός, λόγιος και εξωστρεφής, ένας πολιτικός που

-Σε ένα ξύλινο σπίτι στην ράχη του λόφου κατοικούσε ένας Πεταλωτής, ήταν μοναχικός ζούσε μακριά από τους γονείς και τα

-Ένας κύριος σταμάτησε στον σηματοδότη με τη Ferrari, ένας θόρυβος ακούστηκε από ψηλά κοίταξε επάνω και είδε ένα αεροπλάνο. Τι

-Εις τούτη τη χώρα, όσοι έχουν δύναμη ραπίζουν τους άλλους. -Εις τούτη τη χώρα, το θράσος είναι απύθμενο. -Εις τούτη

-Ένα ιστιοφόρο αρμένιζε στα βαθιά της θάλασσας, μια φωνή από την πλώρη ακούστηκε «άνθρωπος στη θάλασσα» ο καπετάνιος έδωσε εντολή