Χάρος

-Ήταν νύχτα, οι πόρτες σφαλιστές τα λυχνάρια τρεμόσβηναν από το φύσημα του αγέρα, ήταν τόσο δυνατός που περνούσε από τις

“Καλότυχα είναι τα βουνά, καλότυχοι κι οι κάμποι, που Χάρο δεν καρτερούν, φονιά δεν περιμένουν, μον’ περιμένουν άνοιξη, τ’όμορφο καλοκαίρι,

“…του κάθε ανθρώπου ο θάνατος εμένα με λιγοστεύει γιατί εγώ είμαι δεμενος με την ανθρωπότητα. Γι’αυτό ποτέ μη στείλεις να