χωριό

«Η φτώχεια θέλει καλοπέραση» – «Η πενία τέχνας κατεργάζεται»ΠΟΛΥ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ Ένα συνεχές κορνάρισμα στον κεντρικό δρόμο του χωριού ξύπνησε

«Αυτού του νέου τ’όνομα στο χιόνι ήταν γραμμένο, το πήρε ο ήλιος κι έλιωσε και το νερό εχάθη…» Στην αυλή

Πραγματοποιήθηκε και φέτος όπως κάθε καλοκαίρι η θεία λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγ. Τριάδος στο παλιό χωριό της Δροσοπηγής (Μπελκαμένη).

«Άνθρωποι στο φεγγάρι, απάνθρωποι στη γη…» Ο ΤΥΠΟΣ – Ιούλης 1969 Αν τον έβλεπες καθισμένο στον καφενέ ν’ απολαμβάνει τον

(τη νύχτα ανθρακωρύχος τη μέρα γεωργοκτηνοτρόφος) «Είμαστε εμείς που χτίζουμε πολιτείες και δεν έχουμε σπίτι, που ζυμώνουμε το αλεύρι και

«Κορμί μανταλωμένο στην ανέμη του ήλιου, ευλογημένος ο κόπος και ο μόχθος σου…» – ΣΠΥΡΟΣ ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ Το χωριό μας και

«Τώρα είναι Μάης κι άνοιξη, τώρα είναι καλοκαίρι, τώρα φουντώνουν τα κλαδιά κι ανθίζουν τα λουλούδια, τώρα κι ο ξένος

Η Παπαδιά ήταν ένας οικισμός της Σέτινας (Σκοπού) στα ριζά του Καϊμάκτσαλαν (Βόρρας). Λίγα σπιτάκια ανάμεσα σε δέντρα και βουνό

«Χωροφύλακας για τα χωριά μας μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’60 σήμαινε το λιγότερο παρατήρηση για τη κοπριά και

«Τρίτη εγεννήθη ο Διγενής και Τρίτη θα πεθάνει. Πιάνει καλεί τους φίλους του κι όλους τους αντρειωμένους…» –ΔΗΜΩΔΕΣ Γνωστός Μακεδονομάχος

Στο χωριό μου είχαμε τον Ντέντο Ρίστο ή Ρίστο-κούσλετο ή Ρίστο-πίντσαρο… Ήταν μουσικός, είχε κλαρίνο, είχε γκάιντα (άσκαυλο), είχε φλογέρες,

«Παν’τα κοπάδια στα βουνά να ξεκαλοκαιριάσουν, παν’ και κοντά οι τσομπάνηδες βαρώντας τη φλογέρα…» – ΔΗΜΩΔΕΣ Πρέπει να ήταν άνοιξη

Στο μαντρί μου βρήκα έναν φάκελο με την παρακάτω ανώνυμη επιστολή, τη διάβασα με ενδιαφέρον και διαπίστωσα πως είναι γραμμένη

«Το καφενείο του χωριού είναι ένας πολυχώρος και ο μπακάλης είναι ο λειτουργικός διευθυντής και ο συντονιστής ποικίλων δραστηριοτήτων…» Κόντευε

«Είπε σπίτι ν’ανοίξει κι ας ήταν εξήντα χρονών. Που να φανταστεί πως έφερνε κλειδαριά ασφαλείας με τη γυναίκα που του

«Μια βλαχοπούλα έπλυνε στα δέντρα, στα πλατάνια… … Εκεί γιδάρης πέρασε και την καλημεράει. – Βλαχούλα’μ δεν παντρεύεσαι γιδάρ’ άντρα

«Σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό χαράκι, κάθετον αϊτός βρε- μένος, χιονισμένος και πα- ρακαλεί τον ήλιο να ανατείλει…» – ΔΗΜΩΔΕΣ

«Σπεύδε ταχέως, επιτέλει ταχέως…» Μας έφερε το χάλκινο μετάλλιο σε διακοινοτικούς αγώνες στον δρόμο ημιαντοχής. Γκρεμίσαμε αρκετά παλιοντούβαρα στο χωριό

«Τι πάθηκαν, τι γίνηκαν του κόσμου οι αντριωμένοι; Μηδέ σε γάμους φαίνονται μηδέ σε πανηγύρια…» –ΔΗΜΩΔΕΣ Μας ήρθε από γειτονικό

Κανένας δεν την είχε ζητήσει σε γάμο, όχι γιατί την έκρυβε η μάνα της μην τη κλέψουν ή τη ματιάσουν

«Η ζηλιάρα Ήρα σκότωσε τη Σεμέλη, τη μητέρα του Διονύσου, επειδή ήταν ερωμένη του Δία, ο οποίος με καισαρική τομή

– «Γιατί είναι το μάτι, τόσο βαθιά βγαλμένο;» – «Μου το ‘βγαλε ο αδελφός μου» (ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ) Ένα από τα

Με σύμμαχο τον πολύ καλό καιρό αναβίωσε και φέτος με απόλυτη επιτυχία το παραδοσιακό έθιμο «Τζουτζουνάτε» στην Τοπική Κοινότητα Δροσοπηγής

Στα τιμαλφή της μνήμης μου ανήκουν τα ακούσματα φλογέρας από βοσκούς τις καλοκαιρινές νύχτες, τότε που κοιμόμασταν στα χωράφια για

Μεγάλη ήταν η συμμετοχή στη συνάντηση των γερόντων που πραγματοποιήθηκε και φέτος στην Τοπική Κοινότητα Δροσοπηγής. Κατά τη διάρκεια της

«Η πενία τέχνας κατεργάζεται…» Στέφος ήταν τ’όνομα του, Μπίτζος το παρατσούκλι του. Ήταν καλοσυνάτος, πράος, αναλφάβητος και «ελαφρύς» όπως λέμε

«Την ξενιτιά, την ορφανιά, την πίκρα, την αγάπη, τα τέσσερα τα ζύγισαν, βαρύτερα είν’ τα ξένα» – ΔΗΜΩΔΕΣ Με τον